Еще совсем недавно радовала яркими красками золотая осень. Уже ноябрь стучится в двери. В пору, когда с деревьев облетают последние листья, в Чувашском книжном издательстве вышел в свет сборник стихов Раисы Воробьевой «Асамлă вăрманта. В волшебном лесу». Книга подготовлена на чувашском и русском языках для детей младшего и среднего школьного возраста. Перевела стихи Раисы Васильевны на русский язык Людмила Симонова, редактор – Ольга Иванова, художник – Светлана Бритвина (Светлана Тонина). Тираж издания – 1000 экземпляров.
Новинка с первого взгляда завораживает читателя поистине «осенней» обложкой. Деревья в красном, ярко-желтом и оранжевом убранстве выглядят очень нарядно, даже празднично. Не это ли волшебный лес? Возможно, мальчишки и девчонки с маленькими рюкзачками, держась за руки, спешат именно туда. Поведать тайну рисунка может только книга.
Стихотворения знакомят с умными и сообразительными, добродушными и трудолюбивыми детьми. Герои Раисы Воробьевой умеют видеть красоту природы и радоваться повседневным мелочам. Им даже лес кажется волшебным. Ведь он манит к себе и раскрывает объятья, как радушный, чуткий друг. Девочки и мальчики действительно умеют весело проводить время. К примеру, отец купил Борису велосипед, теперь мальчишка гоняет на нем круг за кругом, да и о друге Серуке не забывает:
По очереди ты и я
Давай кататься вместе,
Ведь настоящие друзья
Всё делят честь по чести.
(«Велосипед».)
А Вика занята прополкой грядок. Смотря на нее, радуется и бабушка:
«Похвалы достойна ты,
Пусть и счастья будет столько,
Сколько всюду красоты».
(«Вика».)
В стихотворении «Мчусь сквозь ветер» мальчишки катаются на лыжах, в другом произведении – на коньках. «Сугробы» знакомят с трудолюбивыми и проворными ребятами – они усердно чистят снег.
В книге уделено внимание и братьям нашим меньшим – животным. Как не любить кошек? Пушистые мурочки ласкаются, играют, а иногда смешат своими повадками. Как сильно любит героиня стихотворения «Ласковая кошка» свою питомицу:
На теплой перинке мурлыка моя,
Я ею любуюсь и радуюсь я:
Так ласкова кошка, игрива, нежна,
Мурлычет и хвостиком машет она:
Мур-мур-мур…
В другом стихотворении папа с сыном отправились на базар. Как думаете, с какой целью? Оказывается, они хотят найти нового четвероногого друга. Собак каких пород тут только нет: такса, пудель, лайка… Кого же выбрали папа с сыном? А это узнаете, взяв в руки книгу.

Раиса Воробьевăн «Асамлă вăрманта» кĕнеки пичетленсе тухрĕ

Урамра тин кăна ылтăн кĕркунне хуçаланатчĕ. Кĕçех чÿк уйăхĕ те çитсе тăрĕ ак. Юлашки сарă çулçăсем вĕлтĕртетсе ÿкнĕ вăхăтра Чăваш кĕнеке издательствинче Раиса Воробьевăн «Асамлă вăрманта. В волшебном лесу» сăввисен пуххи пичетленсе тухрĕ. Кăларăма кĕçĕн тата вăтам çулти ачасем валли икĕ чĕлхепе хатĕрленĕ ‒ чăвашла тата вырăсла. Раиса Васильевнăн сăввисене вырăсла куçараканĕ ‒ Людмила Симонова, редакторĕ ‒ Ольга Иванова. Кĕнекене Светлана Бритвинăн (Светлана Тонинăн) ÿкерчĕкĕсем илемлетеççĕ. Тиражĕ ‒ 1000 экземпляр.
Кăларăма алла тытсанах пĕчĕк вулакан «кĕрхи» хуплашка тыткăнне лекĕ. Кĕрен, хĕрлĕ, ылтăн тумлă йывăçсем çав тери шукăль, уява хатĕрленнĕнех туйăнаççĕ. Çак мар-и-ха вăл асамлă вăрман. Пĕчĕк кутамкаллă, карçинкаллă хĕр пĕрчисемпе арçын ачасем алран алă тытăнсах унта васкаççĕ пуль эппин. Ку вăрттăнлăха автор çеç уçса парайĕ.
Кĕнекери сăвăсем ăслă та тавçăруллă, ырă кăмăллă та ĕçчен ачасемпе паллаштараççĕ. Раиса Воробьевăн сăнарĕсем çутçанталăк илемне асăрхама, кулленхи пулăмсемшĕн савăнма пĕлеççĕ. Вĕсемшĕн вăрман та асамлă. Çавăнпа йăл-йăл кулса, юрласа та выляса утаççĕ унта. Хĕрачасемпе арçын ачасем вăхăта чăннипех те хаваслă ирттерме пĕлеççĕ. Акă Бориса ашшĕ велосипед туянса панă та, хайхискер çереме такăрлатать кăна, Çеруш ятлă юлташне те ярăнма ирĕк парать:
Такăрлатрĕç çереме,
Ак вĕренчĕç çÿреме.
Тус-юлташлă кÿршĕсем,
Пур ĕçре пĕрле вĕсем.
(«Велосипед».)
Вика вара хавхалансах пахчара çум çумлать. Вăл чĕвĕлтетсе ĕçленине пăхса кукамăшĕ те хĕпĕртет:
«Пахчара мĕн чул илем -
Çавăн чул телей пиллем».
(«Вика».)
«Вирхĕнетĕп çил касса» сăвăри арçын ачасем ăмăртмалла тенĕ пек йĕлтĕрпе ярăнаççĕ, «Итлеттертĕм конькине» хайлавра ‒ конькипе. «Юр купи» вăр-вар та маттур ачасемпе паллаштарать ‒ картишне юртан пит хастар тасатаççĕ вĕсем.
Кĕнекере чĕрчунсене те тимлĕх уйăрнă. Кушаксене мĕнле юратмăн-ха. Çăмламасскерсем еплерех ачашланаççĕ, выляççĕ, хăтланкаларăшĕсемпе тепĕр чух култараççĕ те. «Ачаш кушак» сăвăри сăнар та тăват ураллă тусĕпе киленмесĕр чăтаймасть:
Çăмламас кушакăм пур,
Питĕ юратать ăшша.
Мамăк тÿшек çинче, кур,
Вăл выртать ачашланса.
Мăр-мăр-мăр! ялан мăрлать.
Тепĕр сăвăра ашшĕпе ывăлĕ канмалли кун пасара каяççĕ. Мĕн тĕллевпе-ши. Йытă тус туянасшăн иккен. Мĕн тĕрлĕ йытă кăна çук-ши кунта: такса, пудель, лайка... Хăшне суйлĕç-ши ашшĕпе ывăлĕ. Куна вара кĕнекене алла илсен пĕлейĕр