Вышла в свет книга Людмилы Симоновой «Кукша с Кукшумки»
Вышла в свет книга Людмилы Симоновой «Кукша с Кукшумки»
Все дети любят сказки. Чудесные истории, приключения сказочных персонажей сразу же захватывают внимание ребенка. А вечерние посиделки с книгой в кругу семьи навсегда остаются в памяти. Сказки греют душу, воспитывают, учат жизни.
На днях в Чувашском книжном издательстве вышла в свет книга Людмилы Симоновой «Кукша с Кукшумки. Кăкшăм кайăкĕ». Она подготовлена на русском и чувашском языках. В издание, адресованное детям младшего школьного возраста, вошла одноименная сказка. Перевела ее на чувашский язык Ольга Австрийская. Редактор – Ольга Иванова. Тираж новинки – 1000 экземпляров.
В своих иллюстрациях молодая талантливая художница Анна Сушкова отлично передала ощущение присутствия сказки и волшебства. Ее добрые и светлые рисунки так и манят окунуться в мир обитателей леса и болота – Кукшумки. Герои буквально оживают на страницах книги: беседуют друг с другом, маются со скуки, строят планы, борются со злом, радуются и празднуют успехи…
В центре повествования произведения «Кукша с Кукшумки» ‒ забавное сказочное существо. Вот как ее описывает автор: «Она, то есть Кукша, посмотрела в зеркало, а на нее глянула из зеркального осколка рожица в крутых рыжих пятнышках с носом, сильно напоминающим маленький клювик, с грустными глазками, причем левый был явно голубым, а правый – зеленовато-серым… Но смешнее всего у Кукши были волосы. Они топорщились в разные стороны, отливали рыжим медным цветом, и совершенно бесполезно было их причесывать и прилизывать. Они тут же поднимались невообразимым фонтаном над Кукшиной головой, трепыхались на ветру веселым рыжим огоньком».
«Этакая пичужка-старушка-зверушка» мечтает преобразить мир. Но пока этот мир только грустное темное болото, где Хозяин – коварный и страшный Болотный Дух. Кукшу ждет множество испытаний, но мечта о красивом сказочном мире не покидает ее, вдохновляет писать стихи:
‒ Где раньше болото бурчало,
И кочки торчали кругом,
Построим мы дружно сначала
Уютный приветливый дом.
Нелегко приходится крохотной пичуге, ведь Болотный Дух беспощаден и никого не жалеет. С какой же темной силой приходится иметь дело Кукше? «Представьте себе зеленое дурно пахнущее облако. Поднимаясь над болотом, оно принимало причудливые формы, порой извивалось, кружилось, порой это облако неподвижно стояло над трясиной, протягивая уродливые лапы над кочками и ямами, и протяжно выло: «Мое-е! Мое-е!»
Вместе с лесными жителями, добрым дедушкой Лесовиком, веселой Кикиморой и Лешим Кукша превращает грязное болото в наполненный красотой и заботой уголок, понимая, что только дружба и взаимопонимание могут прийти на помощь добру.
Людмила Симоновăн «Кăкшăм кайăкĕ» кăларăмĕ кун çути курчĕ
Юмах вулама юратман ача пур-и тĕнчере? Çук-тăр. Асамлă ĕçсем, сăнарсем тем те пĕр курса çÿрени тÿрех кăсăклантарса яраççĕ. Каçсерен çемйипех кĕнеке вулани вара ĕмĕрлĕхех асра юлать. Юмахсем чуна ăшăтаççĕ, тĕрĕс çул суйлама, пурăнма вĕрентеççĕ.
Çак кунсенче Чăваш кĕнеке издательствинче Людмила Симоновăн «Кукша с Кукшумки. Кăкшăм кайăкĕ» кăларăмĕ кун çути курчĕ. Ăна вырăсла тата чăвашла хатĕрленĕ. Кĕнекене кĕçĕн çулхи ачасем валли хайланă юмах кĕнĕ. Редакторĕ – Ольга Иванова. Тиражĕ – 1000 экземпляр.
Пултаруллă çамрăк ÿнерçĕн Анна Сушковăн ÿкерчĕкĕсем тÿрех ачасен кăмăлне кайĕç. Вĕсем, ырăскерсем те çутăскерсем, юмах тĕнчине йыхравлаççĕ, вăрманта тата Кăкшăм шурлăхĕнче пурăнакансемпе паллаштараççĕ. Чĕрчунсемпе кайăксем, тĕлĕнтермĕш сăнарсем куç умĕнчех чĕрĕлсе тăраççĕ тейĕн: пĕр-пĕринпе калаçаççĕ, кичемлĕхпе аптăраççĕ, тем пирки те шухăшлаççĕ, усалпа кĕрешеççĕ, уявра савăнаççĕ, çитĕнÿсемшĕн хĕпĕртеççĕ…
Юмахри тĕп сăнар – Кăкшăмкка ятлă пĕчĕкçеç кайăк. Акă мĕнлерех сăнласа парать ăна автор: «Кăкшăм кайăкĕ тĕкĕр çине пăхрĕ, куçкĕски ванчăкĕнчен ун çине кук тĕрриллĕ, пĕчĕк сăмсаллă, салху куçлă сăн-пит тинкерчĕ. Хăйĕн сулахай куçĕ кăвак тĕслĕ, сылтăмми – сăрă-симĕс… Чи-чи кулăшли вара – Кăкшăм кайăкĕн çÿçĕ. Вăл, тăрмаланчăкскер, пăхăр тĕспе йăлтăртатать, ăна туранин те, ятарласа пусса вырттарнин те усси çук. Çÿç пĕрчисм çав самантрах фонтан пек енчен енне саланаççĕ те çил çинче хĕрлĕ çулăм пек вĕлкĕшме пуçлаççĕ».
Çак никам пек мар пĕчĕк кайăк-карчăк-чĕрчун тавралăха илем кÿме, çĕнетме ĕмĕтленет. Кăкшăмккана ку сăвăсем çырма та хавхалантарать:
– Шыв-шур лачăртатнă çĕрте
Унта та кунта – тĕмеске.
Пÿрт лартăпăр çакă тĕлте
Пит туслă, ĕçчен эртелпе.
Тĕмескеллĕ, йÿçĕхлĕ-путлăхлă шурлăха сарăлма чарасшăн, йывăçсем лартасшăн, илемлĕ те таса кÿлĕ тăвасшăн Кăкшăм кайăкĕ. Анчах ушăхлă вырăнăн хуçи пур – усал Шурлăх Йĕрĕхĕ. Мĕнлерехскер-ши вăл? «Симĕс тĕслĕ, усал шăршăллă пĕлĕте куç умне кăларăр-ха. Вăл шурлăх çийĕн çĕкленет те кÿлепине тĕрлĕ хурăмлă улăштарса авкаланать, çаврăнать, тепĕр чух нĕрсĕр аллисене тĕмескесемпе путлăхсем çийĕн тăсса йÿçлĕх тăрринче хускалмасăр хытса тăрать те вăрăммăн улать: Ма-анăн! Ма-анăн!»
Кăкшăм кайăкĕн чылай йывăрлăх тÿсме тивет, çапах юмахри пек тĕлĕнтермĕш тĕнче çинчен ĕмĕтленме пăрахмасть вăл. Вăрманта пурăнакансемпе, Вăрманçă асаттепе, Кикиморăпа тата Арçурипе пĕрле юшкăнлă тавраран «Шурлăх заповедникĕ» йĕркелет Кăкшăмкка. Туслăхпа килĕшÿ ырă ĕçре чăннипех пысăк пулăшу кÿреççĕ иккен.
Все дети любят сказки. Чудесные истории, приключения сказочных персонажей сразу же захватывают внимание ребенка. А вечерние посиделки с книгой в кругу семьи навсегда остаются в памяти. Сказки греют душу, воспитывают, учат жизни.
На днях в Чувашском книжном издательстве вышла в свет книга Людмилы Симоновой «Кукша с Кукшумки. Кăкшăм кайăкĕ». Она подготовлена на русском и чувашском языках. В издание, адресованное детям младшего школьного возраста, вошла одноименная сказка. Перевела ее на чувашский язык Ольга Австрийская. Редактор – Ольга Иванова. Тираж новинки – 1000 экземпляров.
В своих иллюстрациях молодая талантливая художница Анна Сушкова отлично передала ощущение присутствия сказки и волшебства. Ее добрые и светлые рисунки так и манят окунуться в мир обитателей леса и болота – Кукшумки. Герои буквально оживают на страницах книги: беседуют друг с другом, маются со скуки, строят планы, борются со злом, радуются и празднуют успехи…
В центре повествования произведения «Кукша с Кукшумки» ‒ забавное сказочное существо. Вот как ее описывает автор: «Она, то есть Кукша, посмотрела в зеркало, а на нее глянула из зеркального осколка рожица в крутых рыжих пятнышках с носом, сильно напоминающим маленький клювик, с грустными глазками, причем левый был явно голубым, а правый – зеленовато-серым… Но смешнее всего у Кукши были волосы. Они топорщились в разные стороны, отливали рыжим медным цветом, и совершенно бесполезно было их причесывать и прилизывать. Они тут же поднимались невообразимым фонтаном над Кукшиной головой, трепыхались на ветру веселым рыжим огоньком».
«Этакая пичужка-старушка-зверушка» мечтает преобразить мир. Но пока этот мир только грустное темное болото, где Хозяин – коварный и страшный Болотный Дух. Кукшу ждет множество испытаний, но мечта о красивом сказочном мире не покидает ее, вдохновляет писать стихи:
‒ Где раньше болото бурчало,
И кочки торчали кругом,
Построим мы дружно сначала
Уютный приветливый дом.
Нелегко приходится крохотной пичуге, ведь Болотный Дух беспощаден и никого не жалеет. С какой же темной силой приходится иметь дело Кукше? «Представьте себе зеленое дурно пахнущее облако. Поднимаясь над болотом, оно принимало причудливые формы, порой извивалось, кружилось, порой это облако неподвижно стояло над трясиной, протягивая уродливые лапы над кочками и ямами, и протяжно выло: «Мое-е! Мое-е!»
Вместе с лесными жителями, добрым дедушкой Лесовиком, веселой Кикиморой и Лешим Кукша превращает грязное болото в наполненный красотой и заботой уголок, понимая, что только дружба и взаимопонимание могут прийти на помощь добру.
Людмила Симоновăн «Кăкшăм кайăкĕ» кăларăмĕ кун çути курчĕ
Юмах вулама юратман ача пур-и тĕнчере? Çук-тăр. Асамлă ĕçсем, сăнарсем тем те пĕр курса çÿрени тÿрех кăсăклантарса яраççĕ. Каçсерен çемйипех кĕнеке вулани вара ĕмĕрлĕхех асра юлать. Юмахсем чуна ăшăтаççĕ, тĕрĕс çул суйлама, пурăнма вĕрентеççĕ.
Çак кунсенче Чăваш кĕнеке издательствинче Людмила Симоновăн «Кукша с Кукшумки. Кăкшăм кайăкĕ» кăларăмĕ кун çути курчĕ. Ăна вырăсла тата чăвашла хатĕрленĕ. Кĕнекене кĕçĕн çулхи ачасем валли хайланă юмах кĕнĕ. Редакторĕ – Ольга Иванова. Тиражĕ – 1000 экземпляр.
Пултаруллă çамрăк ÿнерçĕн Анна Сушковăн ÿкерчĕкĕсем тÿрех ачасен кăмăлне кайĕç. Вĕсем, ырăскерсем те çутăскерсем, юмах тĕнчине йыхравлаççĕ, вăрманта тата Кăкшăм шурлăхĕнче пурăнакансемпе паллаштараççĕ. Чĕрчунсемпе кайăксем, тĕлĕнтермĕш сăнарсем куç умĕнчех чĕрĕлсе тăраççĕ тейĕн: пĕр-пĕринпе калаçаççĕ, кичемлĕхпе аптăраççĕ, тем пирки те шухăшлаççĕ, усалпа кĕрешеççĕ, уявра савăнаççĕ, çитĕнÿсемшĕн хĕпĕртеççĕ…
Юмахри тĕп сăнар – Кăкшăмкка ятлă пĕчĕкçеç кайăк. Акă мĕнлерех сăнласа парать ăна автор: «Кăкшăм кайăкĕ тĕкĕр çине пăхрĕ, куçкĕски ванчăкĕнчен ун çине кук тĕрриллĕ, пĕчĕк сăмсаллă, салху куçлă сăн-пит тинкерчĕ. Хăйĕн сулахай куçĕ кăвак тĕслĕ, сылтăмми – сăрă-симĕс… Чи-чи кулăшли вара – Кăкшăм кайăкĕн çÿçĕ. Вăл, тăрмаланчăкскер, пăхăр тĕспе йăлтăртатать, ăна туранин те, ятарласа пусса вырттарнин те усси çук. Çÿç пĕрчисм çав самантрах фонтан пек енчен енне саланаççĕ те çил çинче хĕрлĕ çулăм пек вĕлкĕшме пуçлаççĕ».
Çак никам пек мар пĕчĕк кайăк-карчăк-чĕрчун тавралăха илем кÿме, çĕнетме ĕмĕтленет. Кăкшăмккана ку сăвăсем çырма та хавхалантарать:
– Шыв-шур лачăртатнă çĕрте
Унта та кунта – тĕмеске.
Пÿрт лартăпăр çакă тĕлте
Пит туслă, ĕçчен эртелпе.
Тĕмескеллĕ, йÿçĕхлĕ-путлăхлă шурлăха сарăлма чарасшăн, йывăçсем лартасшăн, илемлĕ те таса кÿлĕ тăвасшăн Кăкшăм кайăкĕ. Анчах ушăхлă вырăнăн хуçи пур – усал Шурлăх Йĕрĕхĕ. Мĕнлерехскер-ши вăл? «Симĕс тĕслĕ, усал шăршăллă пĕлĕте куç умне кăларăр-ха. Вăл шурлăх çийĕн çĕкленет те кÿлепине тĕрлĕ хурăмлă улăштарса авкаланать, çаврăнать, тепĕр чух нĕрсĕр аллисене тĕмескесемпе путлăхсем çийĕн тăсса йÿçлĕх тăрринче хускалмасăр хытса тăрать те вăрăммăн улать: Ма-анăн! Ма-анăн!»
Кăкшăм кайăкĕн чылай йывăрлăх тÿсме тивет, çапах юмахри пек тĕлĕнтермĕш тĕнче çинчен ĕмĕтленме пăрахмасть вăл. Вăрманта пурăнакансемпе, Вăрманçă асаттепе, Кикиморăпа тата Арçурипе пĕрле юшкăнлă тавраран «Шурлăх заповедникĕ» йĕркелет Кăкшăмкка. Туслăхпа килĕшÿ ырă ĕçре чăннипех пысăк пулăшу кÿреççĕ иккен.