Андриян Григорьевăн «Витĕр çил. Ветер-озорник» кĕнеки пичетленсе тухрĕ

Поэтсемпе прозаиксем хăйсен пултарулăхĕнче çиле сахал мар тимлĕх уйăрнă. Вăл темĕн тĕрлĕ те пулма пултарать: ашкăнчăк та чăрсăр, ачаш та çепĕç, кăра та шелсĕр... Шăрăх чухне уçăлтарать пулсан сивĕре тата ытларах шăнтать. Унăн кăмăлĕ улшăнсах тăрать.
Акă Андриян Григорьев çыравçă та çиле хисеп тунă теме пулать - нумай пулмасть Чăваш кĕнеке издательствинче унăн «Витĕр çил. Ветер-озорник» ятлă сăвă пуххийĕ пичетленсе тухрĕ. Кĕçĕн çулхи ачасем валли хатĕрленĕ кĕнекене чăвашла тата вырăсла çырнă сăвăсем кĕнĕ. Кăларăм редакторĕ - Валерий Алексеев, ÿнерçи - Светлана Бритвина (Тонина). Тиражĕ – 1000 экземпляр.
Андриян Григорьев Тутарстанри Нурлат районне кĕрекен Хуралту ялĕнче 1963 çулта çуралнă. Хусанти медицина институтĕнчен вĕренсе тухнă, тухтăр. Андриян Александрович - пилĕк кĕнеке авторĕ, чăвашла тата вырăсла çырать.
«Витĕр çил. Ветер-озорник» кĕнекине алла тытсассăнах çил вĕрнĕн туйăнать. Хуплашкари арçын ачапа хĕрача хут çĕлене вĕлкĕштерсе чупаççĕ. Кăларăма уçнăçемĕн, çавра хыççăн çавра вуланă май çил варкăшĕ юнашарах пек. Вăл, сăвă йĕркисенче пытаннăскер, вăшт сиксе тухать:
Çÿрет ирĕк çил. Сывлăшра унăн çулĕ.
Юрлать юрăсем ирĕкре.
Çук унă тăван çĕрĕ, çук чикĕ те уншăн.
Пур ирĕк вĕçев тĕнчере.
Чăрсăр çил страницăран страницăна куçса ÿкерчĕксенче сăнарланать. Пĕрре ачаш хум пек пырса сĕртĕнет, тепре çил-тăмана çаврăнать. Унăн ĕçĕ çав - çаврăнасси, пĕтĕрĕнесси, вырăнтан вырăна куçасси.
Автор тăван тавралăха юратни сисĕнет. Лирика геройĕ çутçанталăк улшăнăвĕсене сăнама, илеме асăрхама пĕлет («Ылтăн кĕркунне. Золотая осень», «Тĕрлĕ тĕслĕ тумпа... В разноцветном уборе...», «Пĕрремĕш юр. Первый снег», «Çарăмсан. Черемшан» т.ыт.те). А.Григорьевăн тăманĕ те чĕрĕ:
Сĕрме купăс пек йĕрет-çке
Каç пулсассăн çил-тăман.
Тусĕ çукшăн хуйхăрать-çке,
Ăшă пÿрт те тупайман.
Лирика сăнарĕ амăшне («Аннеçĕме. Мамочке»), Тăван çĕршыва («Чикĕ хуралçи пуласчĕ. Пограничником я стану») юратни пирки те уççăнах пĕлтерет.
«Çиле хирĕç пыма çăмăл мар...» («Против ветра идти нелегко…») сăвăри йĕркесем вара автор пĕчĕк вулакансене панă халал пекех янăраççĕ:
Пултăр çутă та чыслă тĕллев,
Утăмсем çирĕпрех санăн пулччăр.
Темех мар - хăш енне паян çилĕ вĕрет -
Ырă йĕр, ырă ят
Хыçалтан юлса пыччăр!

Вышла в свет книга Андрияна Григорьева «Витĕр çил. Ветер-озорник»

Поэты и прозаики в своем творчестве уделяли ветру немало внимания. Он может быть разным: озорным и шаловливым, нежным и теплым, безжалостным и стремительным… В жару дарит свежесть, а в мороз от его порывов становится еще холоднее. Его настроение меняется ежеминутно.
Недавно в Чувашском книжном издательстве вышел в свет сборник стихов Андрияна Григорьева «Витĕр çил. Ветер-озорник». В книгу, изданную для детей младшего школьного возраста, вошли стихи на чувашском и русском языках. Редактор издания – Валерий Алексеев, художник – Светлана Бритвина (Тонина). Тираж новинки – 1000 экземпляров.
Андриян Григорьев родился в 1963 году в деревне Караульная Гора Нурлатского района Татарстана. Окончил медицинский институт в Казани, работает врачом. Андриян Александрович – автор пяти книг, пишет на чувашском и русском языках.
Как только берешь в руки книгу «Витĕр çил. Ветер-озорник», словно чувствуешь дыхание ветра. Мальчик с девочкой, изображенные на обложке, бегут за воздушным змеем. Листая книгу, читая куплет за куплетом, не покидает ощущение, что ветер следует за тобой. Он прячется в строках стихотворений и вдруг выскакивает:
А ветер-бродяга гуляет по свету
И вольные песни поет.
Где нету границ, но и родины нету,
Где только свободный полёт.
Ветер перескакивает со страницы на страницу, выглядывает из рисунков. То ласково коснется и подарит затишье, то, «словно бушуя, летит ураганом».
В стихотворениях автор воспевает красоту родного края. Лирический герой любит наблюдать за изменениями природы («Ылтăн кĕркунне. Золотая осень», «Тĕрлĕ тĕслĕ тумпа… В разноцветном уборе…», «Пĕрремĕш юр. Первый снег», «Çарăмсан. Черемшан» и др.). У Андрияна Григорьева и вьюга живая:
Снежной скрипкой плачет вьюга
Зимней ночью за окном.
От того, что нету друга,
И никто не пустит в дом.
Лирический герой признается в любви матери и («Аннеçĕме. Мамочке») и родной стране («Чикĕ хуралçи пуласчĕ. Пограничником я стану»).
А строки из стихотворения «Çиле хирĕç пыма çăмăл мар… Против ветра идти нелегко…» звучат как напутствие поэта маленьким читателям:
Благородную выбери цель
И шаги делай крепче и шире.
И неважно, куда дует ветер теперь, ‒
Оставляй добрый след в этом мире!