Аркадий Русаковăн «Юрату каçарма чĕнет» кĕнеки кун çути курчĕ
Аркадий Русаковăн «Юрату каçарма чĕнет» кĕнеки кун çути курчĕ
Пушкăртстанра пурăнакан Аркадий Русаков çыравçă тата публицист ятне чăваш вулаканĕ илтнех-тĕр. Чăваш кĕнеке издательствинче тĕрлĕ çулсенче унăн «Чикĕри тĕлпулу» тата «Эпир кунта хĕçпе килмен» кăларăмĕсем пичетленнĕ. Аркадий Никандрович 1989 çултанпа Стерлитамакри çыравçăсен организацийĕн «Шуратăл» литература пĕрлешĕвĕнче тăрать. 2007 çултанпа – Раççей писателĕсен союзĕн членĕ. Вăл чăвашла та, вырăсла та çырать. Унăн произведенийĕсем тĕрлĕ хаçат-журналта та, уйрăм кĕнекен те тухаççĕ. Çамрăкрах чухне çыравçа юрату, кăмăл-сипет, çутçанталăк темисем кăсăклантарнă пулсан халĕ истори ыйтăвĕсемпе халăх кун-çулĕ ытларах пăшăрхантараççĕ, çĕнĕ калав-повесть çырма хистеççĕ.
Нумаях пулмасть Чăваш кĕнеке издательствинче Аркадий Русаковăн черетлĕ кăларăмĕ – «Юрату каҫарма чӗнет» – кун çути курчĕ. Редакторĕ – О.М. Иванова, ÿнерçи – А.И. Алексеев. Тиражĕ – 1000 экземпляр. Хайлав пуххине «Юрату каҫарма чӗнет» повесть тата виҫӗ калав кӗнӗ. Повеҫри ӗҫсем XVIII ӗмӗрте пулса иртеҫҫӗ. Петӗр патша ҫарӗсене ҫапӑҫусенчен кӑларса Вӑтам Атӑл тӑрӑхӗнчи ялсене вырнаҫтараҫҫӗ. Кунта вырӑссемпе юнашарах чӑвашсем те пурӑнаҫҫӗ-мӗн. Вӗсене хистесе тӗне кӗртме тытӑнсан Кайнар ҫӗнӗ йӗркепе килӗшмесӗр ялтан тухса шӑвӑнать. Сергей Трунов поручик ун хыҫҫӑн вирхӗнет, анчах инкеке лекет... Кӗтмен ҫӗртен килнӗ пулӑшу, ҫӗнӗ пӑтӑрмахсем вырӑс офицерӗн тӗнчекурӑмне палӑрмаллах улӑштараҫҫӗ.
Калавсенче юратупа ҫемье теми тӗпре. Сӑнарсен пурнӑҫне ӑнсӑртлӑх пысӑк витӗм кӳрет. Татӑклӑ утӑм тума пултаракан ҫеҫ телей тупайӗ.
«Ваннӑ кӗленче» хайлаври Ҫемен Паланов юратсах качча илет Светӑна. Ҫамрӑк арӑм кӗҫ ывӑл ҫуратать. Савӑнса кӑна пурӑнмалла пек, анчах Света тӗпренчӗкне больницӑрах хӑварасшӑн-мӗн: «Иксĕмĕр те çамрăк вĕт-ха эпир! Ăна киле илсе таврăнсан çамрăклăхпа киленеймĕпĕр. Ачапа пĕртте аппаланас килмест манăн». Йӗркеллӗ арҫын килӗшме пултарӗ-и ҫакӑн пек йышӑнупа? Ҫеменӗн кӑткӑс суйлав тума пӗрре мар тивӗ-ха.
«Чуллӑ вар» калав та ҫамрӑксен хутшӑнӑвне тимлӗх уйӑрать. Яш-кӗрӗм чунне уҫма вӑтаннине, вӗсен иккӗленӗвне, кулленхи ӗҫ-хӗлне ӗненмелле ҫырса парать автор. Акӑ Борис та хӑй килӗштерекен хӗре пӗтӗмпех уҫҫӑн пӗлтерме шикленсе тӑрать: «Миçе хут Верукпа калаçма пуçтарăннă вăл, унпа юнашар утма ĕмĕтленнĕ, анчах темшĕн ун пек тума пултараймасть. Верук çине пăхсанах каччă хĕрелсе каять те, сасси чĕтреме тытăнать, алли-ури çыхланма пуçлать, чĕри кăлт-кăлт тапма пикенет…» Юрать-ха, ҫумра шанчӑклӑ юлташсем пур. Вӗсем кирек хӑҫан та пулӑшма хатӗр, çав шутра – туйăм ыйтăвĕсене татса пама та.
«Айӑп» калаври Якур салтакран таврӑнать, лайӑх хӗрпе паллашать. Ашшӗ-амӑшӗ, йӑмӑкӗ тем тума хатӗр Якуршӑн. Юп курса пурӑн ӗнтӗ. Ҫук вӗт, этеме пӑтӑрмахсемсӗр кичем-тӗр. Тӗрӗссипе, каччӑ мӗнпур инкек-синкекшӗн хӑй айӑплӑ. Пӗрре йӑнӑш сукмакпа утса кайсан тӗрӗс ҫул ҫине тухма ҫӑмӑл мар ҫав. Пӗр йӑнӑш утӑм хыҫҫӑн тепри, ҫаврӑнса пӑхатӑн та – ҫумра ҫывӑх ҫынсем юлман та иккен...
Аркадий Русаковӑн хайлавӗсем интереслӗ, чуна тыткӑнлаҫҫӗ. «Юрату каҫарма чӗнет» кĕнеке сире килӗшессе шанатпăр.
Вышла в свет книга Аркадия Русакова «Юрату каçарма чĕнет»
Имя писателя и публициста Аркадия Русакова знакомо чувашскому читателю. В разные годы в Чувашском книжном издательстве выпущены его книги «Чикĕри тĕлпулу» (Встреча на границе) и «Эпир кунта хĕçпе килмен» (Мы пришли не с мечом). Аркадий Никандрович – член литобъединения «Шуратăл» при Стерлитамакской писательской организации с 1989 года, член Союза писателей России с 2007 года. Печатается в разных газетах и журналах. Пишет на чувашском и русском языках.
На днях в Чувашском книжном издательстве вышла в свет книга Аркадия Русакова «Юрату каҫарма чӗнет» (Любовь прощает все). Редактор – О.М. Иванова, художник – А.И. Алексеев. Тираж новинки – 1000 экземпляров. В сборник вошли одноименная повесть и три рассказа. События, происходящие в повести, относятся к XVIII веку. Часть войск Петра I выводят из сражений и размещают в селениях на Средней Волге. Здесь по соседству с русскими живут и чуваши. Когда местное население начинают вынуждать принять православие, Кайнар, не соглашаясь с новыми порядками, убегает из деревни. Поручик Сергей Трунов отправляется за ним, но попадает в беду… Он оказывается на волоске от смерти. В этот момент ему приходят на выручку люди, от которых ои меньше всего ожидает помощи.
В рассказах на первый план выходит тема семьи и любви. Многое в жизни героев зависит от их случайного выбора. Лишь тот, кто способен на решительный шаг, найдет свое счастье. Семен Паланов из произведения «Ваннӑ кӗленче» женился по любви, и вот у него родился сын. Мужчина рад, однако жена Света не разделяет эту радость: она хочет оставить сына в роддоме. Семену придется сделать нелегкий выбор.
В рассказе «Чуллӑ вар» автор также уделяет внимание отношениям молодежи. Первая любовь, душевные терзания… Вот и Борис боится признаться Вере в своих чувствах. Хорошо, что есть надежные друзья. Они помогут разобраться и в таком щепетильном вопросе.
Герой рассказа «Айӑп» Якур вернулся из армии, познакомился с девушкой, нашел работу. Казалось бы, все у него складывается хорошо, но стоит оступиться – и жизнь идет под откос. А винить-то, кроме себя, некого…
Пушкăртстанра пурăнакан Аркадий Русаков çыравçă тата публицист ятне чăваш вулаканĕ илтнех-тĕр. Чăваш кĕнеке издательствинче тĕрлĕ çулсенче унăн «Чикĕри тĕлпулу» тата «Эпир кунта хĕçпе килмен» кăларăмĕсем пичетленнĕ. Аркадий Никандрович 1989 çултанпа Стерлитамакри çыравçăсен организацийĕн «Шуратăл» литература пĕрлешĕвĕнче тăрать. 2007 çултанпа – Раççей писателĕсен союзĕн членĕ. Вăл чăвашла та, вырăсла та çырать. Унăн произведенийĕсем тĕрлĕ хаçат-журналта та, уйрăм кĕнекен те тухаççĕ. Çамрăкрах чухне çыравçа юрату, кăмăл-сипет, çутçанталăк темисем кăсăклантарнă пулсан халĕ истори ыйтăвĕсемпе халăх кун-çулĕ ытларах пăшăрхантараççĕ, çĕнĕ калав-повесть çырма хистеççĕ.
Нумаях пулмасть Чăваш кĕнеке издательствинче Аркадий Русаковăн черетлĕ кăларăмĕ – «Юрату каҫарма чӗнет» – кун çути курчĕ. Редакторĕ – О.М. Иванова, ÿнерçи – А.И. Алексеев. Тиражĕ – 1000 экземпляр. Хайлав пуххине «Юрату каҫарма чӗнет» повесть тата виҫӗ калав кӗнӗ. Повеҫри ӗҫсем XVIII ӗмӗрте пулса иртеҫҫӗ. Петӗр патша ҫарӗсене ҫапӑҫусенчен кӑларса Вӑтам Атӑл тӑрӑхӗнчи ялсене вырнаҫтараҫҫӗ. Кунта вырӑссемпе юнашарах чӑвашсем те пурӑнаҫҫӗ-мӗн. Вӗсене хистесе тӗне кӗртме тытӑнсан Кайнар ҫӗнӗ йӗркепе килӗшмесӗр ялтан тухса шӑвӑнать. Сергей Трунов поручик ун хыҫҫӑн вирхӗнет, анчах инкеке лекет... Кӗтмен ҫӗртен килнӗ пулӑшу, ҫӗнӗ пӑтӑрмахсем вырӑс офицерӗн тӗнчекурӑмне палӑрмаллах улӑштараҫҫӗ.
Калавсенче юратупа ҫемье теми тӗпре. Сӑнарсен пурнӑҫне ӑнсӑртлӑх пысӑк витӗм кӳрет. Татӑклӑ утӑм тума пултаракан ҫеҫ телей тупайӗ.
«Ваннӑ кӗленче» хайлаври Ҫемен Паланов юратсах качча илет Светӑна. Ҫамрӑк арӑм кӗҫ ывӑл ҫуратать. Савӑнса кӑна пурӑнмалла пек, анчах Света тӗпренчӗкне больницӑрах хӑварасшӑн-мӗн: «Иксĕмĕр те çамрăк вĕт-ха эпир! Ăна киле илсе таврăнсан çамрăклăхпа киленеймĕпĕр. Ачапа пĕртте аппаланас килмест манăн». Йӗркеллӗ арҫын килӗшме пултарӗ-и ҫакӑн пек йышӑнупа? Ҫеменӗн кӑткӑс суйлав тума пӗрре мар тивӗ-ха.
«Чуллӑ вар» калав та ҫамрӑксен хутшӑнӑвне тимлӗх уйӑрать. Яш-кӗрӗм чунне уҫма вӑтаннине, вӗсен иккӗленӗвне, кулленхи ӗҫ-хӗлне ӗненмелле ҫырса парать автор. Акӑ Борис та хӑй килӗштерекен хӗре пӗтӗмпех уҫҫӑн пӗлтерме шикленсе тӑрать: «Миçе хут Верукпа калаçма пуçтарăннă вăл, унпа юнашар утма ĕмĕтленнĕ, анчах темшĕн ун пек тума пултараймасть. Верук çине пăхсанах каччă хĕрелсе каять те, сасси чĕтреме тытăнать, алли-ури çыхланма пуçлать, чĕри кăлт-кăлт тапма пикенет…» Юрать-ха, ҫумра шанчӑклӑ юлташсем пур. Вӗсем кирек хӑҫан та пулӑшма хатӗр, çав шутра – туйăм ыйтăвĕсене татса пама та.
«Айӑп» калаври Якур салтакран таврӑнать, лайӑх хӗрпе паллашать. Ашшӗ-амӑшӗ, йӑмӑкӗ тем тума хатӗр Якуршӑн. Юп курса пурӑн ӗнтӗ. Ҫук вӗт, этеме пӑтӑрмахсемсӗр кичем-тӗр. Тӗрӗссипе, каччӑ мӗнпур инкек-синкекшӗн хӑй айӑплӑ. Пӗрре йӑнӑш сукмакпа утса кайсан тӗрӗс ҫул ҫине тухма ҫӑмӑл мар ҫав. Пӗр йӑнӑш утӑм хыҫҫӑн тепри, ҫаврӑнса пӑхатӑн та – ҫумра ҫывӑх ҫынсем юлман та иккен...
Аркадий Русаковӑн хайлавӗсем интереслӗ, чуна тыткӑнлаҫҫӗ. «Юрату каҫарма чӗнет» кĕнеке сире килӗшессе шанатпăр.
Вышла в свет книга Аркадия Русакова «Юрату каçарма чĕнет»
Имя писателя и публициста Аркадия Русакова знакомо чувашскому читателю. В разные годы в Чувашском книжном издательстве выпущены его книги «Чикĕри тĕлпулу» (Встреча на границе) и «Эпир кунта хĕçпе килмен» (Мы пришли не с мечом). Аркадий Никандрович – член литобъединения «Шуратăл» при Стерлитамакской писательской организации с 1989 года, член Союза писателей России с 2007 года. Печатается в разных газетах и журналах. Пишет на чувашском и русском языках.
На днях в Чувашском книжном издательстве вышла в свет книга Аркадия Русакова «Юрату каҫарма чӗнет» (Любовь прощает все). Редактор – О.М. Иванова, художник – А.И. Алексеев. Тираж новинки – 1000 экземпляров. В сборник вошли одноименная повесть и три рассказа. События, происходящие в повести, относятся к XVIII веку. Часть войск Петра I выводят из сражений и размещают в селениях на Средней Волге. Здесь по соседству с русскими живут и чуваши. Когда местное население начинают вынуждать принять православие, Кайнар, не соглашаясь с новыми порядками, убегает из деревни. Поручик Сергей Трунов отправляется за ним, но попадает в беду… Он оказывается на волоске от смерти. В этот момент ему приходят на выручку люди, от которых ои меньше всего ожидает помощи.
В рассказах на первый план выходит тема семьи и любви. Многое в жизни героев зависит от их случайного выбора. Лишь тот, кто способен на решительный шаг, найдет свое счастье. Семен Паланов из произведения «Ваннӑ кӗленче» женился по любви, и вот у него родился сын. Мужчина рад, однако жена Света не разделяет эту радость: она хочет оставить сына в роддоме. Семену придется сделать нелегкий выбор.
В рассказе «Чуллӑ вар» автор также уделяет внимание отношениям молодежи. Первая любовь, душевные терзания… Вот и Борис боится признаться Вере в своих чувствах. Хорошо, что есть надежные друзья. Они помогут разобраться и в таком щепетильном вопросе.
Герой рассказа «Айӑп» Якур вернулся из армии, познакомился с девушкой, нашел работу. Казалось бы, все у него складывается хорошо, но стоит оступиться – и жизнь идет под откос. А винить-то, кроме себя, некого…